Actueel
In november 2018 ben ik begonnen met deze blog over mijn werk op het Ooievaarsnest. De beste en leukste school van Zwaag, zo vind ik zelf. Ik schrijf over gebeurtenissen op school, over de kinderen, mijn collega's en over het onderwijs in het algemeen.
Actueel
In november 2018 ben ik begonnen met deze blog over mijn werk op het Ooievaarsnest. De beste en leukste school van Zwaag, zo vind ik zelf. Ik schrijf over gebeurtenissen op school, over de kinderen, mijn collega's en over het onderwijs in het algemeen.
22 januari 2021
Ouders zijn heel belangrijk
Laat ik voorop stellen dat we weten dat het combineren van thuis werken en thuis onderwijs begeleiden een uitdagende klus is. Maar we hebben geen keuze en dus zullen we er, in het belang van de kinderen, het beste van moeten maken. De wijze waarop het onderwijs aan de kinderen wordt ingevuld, wordt o.a. bepaald door de leeftijd van de kinderen. Het is ondoenlijk en weinig effectief om een groep kleuters online les te geven. Hun aandacht is al heel snel vervlogen. Een online bijeenkomst is dan ook kort en vooral gericht op het sociale aspect. Elkaar zien, juf zien en even bijkletsen. Het grootste deel van het onderwijs aan deze kinderen komt dus bij ouders te liggen. Een niet te onderschatten taak, want het onderwijs in de eerste drie schooljaren is cruciaal voor het verdere verloop op school!
Voor groep 3 en 4 is een online les al beter te doen. Alhoewel, na een paar uur zien wij echt wel rode oren en gapende monden. Bovendien vraagt ook dit heel veel van ouders, want de kinderen hebben nog veel begeleiding nodig en ouders zijn dus min of meer gedwongen om zelf ook drie uur lang erbij te blijven. Van de kinderen in de bovenbouw mag al wat meer zelfstandigheid worden verwacht, maar ook hier is begeleiding van ouders zeer noodzakelijk. Ze missen thuis immers de structuur én de dwingende ogen van de juf.
Kortom, de situatie waarin kinderen thuis het onderwijs volgen is zeer bepalend voor het wel of niet oplopen van achterstanden. (En dat is eigenlijk ook zonder lockdown het geval, zo blijkt uit vele onderzoeken). De samenwerking tussen ouders en school is nu dus belangrijker dan ooit. De cirkel van invloed, zoals dat zo mooi heet, van onze leerkrachten is in deze periode immers veel kleiner geworden. Wij kunnen opdrachten aanreiken, middelen ter beschikking stellen, roosters maken, drie uur lang instructies aanbieden, maar verder komt het echt op ouders aan. Wat is daarbij belangrijk?
Groep 1/2
Deze kinderen leren bij uitstek in een groep; het spel, de onderlinge relaties, het communiceren, inleven in een ander. Wat thuis wel kan is het werken aan andere belangrijke kennis en vaardigheden. Ik noem simpel gezegd even: knippen, vouwen, plakken, tekenen, tellen tot 20 en terug, groepjes maken en sorteren, maar vooral woordenschat! Het aantal woorden dat een kleuter kent is enorm bepalend. Veel praten dus, heel veel voorlezen (en dan het verhaal samen nabespreken), schooltv kijken en er lekker samen op uit gaan. Musea en dierentuinen kun je nu alleen digitaal bezoeken, maar de natuur in kan nog steeds. Wat zie je allemaal onderweg, waarom zie je dat, wat weet je er allemaal van, thuis er samen iets over opzoeken. Tilia en Marja zetten opdrachten en suggesties in Classroom, maar googelen met zoekterm "kleuter opdrachten" levert ook een schat aan mogelijkheden op.
Groep 3 en 4
Deze kinderen hebben iedere dag les van 9 tot 12 en soms ook na de lunch nog in een klein groepje. We zien grote verschillen in hoe dat lukt. De een is super geconcentreerd en maakt trouw de werkjes, de ander houdt maar moeizaam de aandacht erbij en komt nauwelijks tot werken. Logisch, want deze kinderen hebben hierin nog heel veel sturing nodig. Alleen al bij het zoeken naar de juiste bladzijde of het maken van de goede opdrachten is hulp nodig. Normaal gesproken loopt de leerkracht door de klas en ziet wie wel en wie niet lekker aan de slag is, maar dat is via het scherm erg lastig te zien. Het feit dat juf en leerling drie uur lang online zijn, is hier bij lange na niet toereikend voor succes. Ik durf te stellen dat het thuisonderwijs voor ouders met kinderen in groep 3 of 4 het meest intensief is.
En juist de basis die in deze jaren wordt gelegd is enorm belangrijk. Lezen, spellen, schrijven en rekenen moeten intensief geoefend worden. De kracht zit 'm in de herhaling. Stapje voor stapje en steeds maar weer opnieuw. Van langzaam naar vlot en foutloos. Dat geldt voor lezen en rekenen. Wat kunt u doen? Heel veel samen lezen, woordjes (groep 3) en goede zinnen (groep 4) schrijven, optellen en aftrekken tot 20 (groep 3), optellen, aftrekken en tafelsommen tot 100 (groep 4) en spelen met geld zijn het belangrijkst. Na de vorige lockdown zagen we dat kinderen die thuis veel gelezen hadden juist enorm vooruit waren gegaan, in plaats van achterstand hadden opgelopen. De een-op-een aandacht die u thuis aan uw kind kunt geven, kunnen wij in een klassituatie immers niet altijd bieden.
Groep 5 t/m 8
Deze kinderen zijn natuurlijk al best een bepaalde mate van zelfstandigheid gewend. Ze kunnen zichzelf redden met het chromebook, weten waar ze de lessen en het rooster kunnen vinden en kunnen zich in principe ook wat langer concentreren tijdens een instructie. Toch hebben ze wel degelijk begeleiding thuis nodig. Dat begint al met de plek waar ze zitten. We zien kinderen aan de eettafel zitten of aan een bureau op hun kamer, maar soms ook half hangend op hun bed met de laptop op schoot. Zo kun je natuurlijk niet leren en al helemaal geen aantekeningen maken. U kunt uw kind helpen met een goede start van de dag, op tijd aankleden en ontbijten, en een fijne, opgeruimde werkplek waar ruimte is voor het chromebook en de benodigde schriften en boeken.
Tussen 9 en 12 hebben de kinderen online les en heeft u uw handen vrij. De leerkrachten bieden instructies bij nieuwe leerstof, checken het begrip, beantwoorden vragen en proberen de aandacht vast te houden met interactieve opdrachten. Na de lunch moeten de kinderen aan de slag met het oefenwerk. Dat is zowel digitaal als schriftelijk. Hier is uw ondersteuning gewenst! We zien namelijk grote verschillen. Sommige kinderen gaan als een malle aan het werk en hebben binnen no-time alle opdrachten van de weektaak klaar, anderen doen vrijwel niets en oefenen dus ook nauwelijks met de lesstof. En juist dat oefenen is zo belangrijk, mits het op de goede manier gebeurt.
Wat kunt u doen? Bekijk dagelijks met uw kind het rooster en de padlet in Classroom. Hier staat precies wat de kinderen moeten maken. Controleer samen of de opdrachten ook echt allemaal gemaakt zijn, kijk ze samen na en corrigeer. Als u merkt dat uw kind veel foutjes heeft gemaakt of dingen nog niet goed begrijpt, meldt dit dan bij de leerkracht. Dan pakken we dat de volgende dag meteen op. Wij verwachten van u niet dat u instructie geeft (dat vraagt echt wel vakinhoudelijke kennis), maar wij hebben u wel nodig om de check en controle te doen. De vraag "heb je je schoolwerk klaar?" zal veelal met "ja" worden beantwoord (waar of niet waar), maar juist het samen ernaar kijken en er feedback op geven is wat het verschil maakt! Naast stimuleren, aanmoedigen, helpen doorzetten, plannen, pauzes inlassen en complimentjes geven natuurlijk.
Om maar even terug te komen op de vraag die ik deze week kreeg "Lopen de kinderen op het Ooievaarsnest een achterstand op?" is dus moeilijk een eenduidig antwoord te geven. Het hoeft niet en we hopen natuurlijk ook van niet, maar het zal per kind verschillend zijn. Onze leerkrachten doen er alles aan om kinderen en ouders zo goed mogelijk te ondersteunen, maar we weten ook dat de begeleiding van ouders en de situatie thuis van grote invloed zijn.
In de afgelopen weken kregen we complimentjes van ouders over de wijze waarop we het thuisonderwijs hebben ingevuld. Dat is fijn. En als ik om me heen hoor hoe dat gaat op verschillende scholen, denk ik dat we inderdaad best tevreden mogen zijn. Met de online lessen tussen 9 en 12 besteden we ongeveer net zoveel tijd aan de kernvakken als dat we op school doen. We hebben de keuze gemaakt ons daar nu op te richten en minder op de creatieve vakken en wereldoriëntatie, wat we normaliter in de middag doen. We zien ook dat de kinderen na 3 uur les echt wel "gaar" zijn. Dan komen de leuke beweegopdrachten die gymjuf Kim aanreikt weer van pas! Maar natuurlijk staan we open voor suggesties om het nog beter te doen.
Bij deze geef ik het compliment ook graag aan ouders terug. En ook aan alle opa's en oma's die wij regelmatig urenlang en met veel geduld naast hun kleinkind zien zitten om ze te helpen met het schoolwerk. Het is niet niks. Ik hoop dat bovenstaande toelichting bijdraagt om het onderwijs aan uw kind thuis nog effectiever te maken. In de periode na de lockdown zullen we pas echt zien in hoeverre we er samen in zijn geslaagd het onderwijs door te laten gaan. Laten we er vooralsnog even geen stempel als "achterstand" op drukken. Het is zoals het is en daar zullen we het (samen) mee moeten doen. Voor vragen of specifieke zorgen over uw kind kunt u natuurlijk altijd bij mij (mail c.sunnotel@talenthoorn.nl) en alle leerkrachten terecht.
Caroline Sunnotel
directeur kindcentrum Ooievaarsnest
19 januari 2021
't is anders...
De school tijdens lockdown. De helft van het gebouw verlicht, veel lokalen ongebruikt en dus donker. Ook het koffiezetapparaat blijft uit; een hele pot zetten voor slechts twee mensen is niet de moeite. Thee of oploskoffie dus. Dagelijks zijn er 5 tot 15 kinderen op de noodopvang. Ze weten inmiddels hoe het werkt. Spelen in het kleuterlokaal of achter je chromebook in het werklokaal of in de hal. Er zijn twee collega's aanwezig, soms aangevuld door een stagiaire om de kinderen te helpen bij hun werk. De leerkracht is immers tegelijkertijd ook online les aan het geven. Het klinkt misschien allemaal niet zo gezellig, maar het tegendeel is waar. Ja, het is anders. Maar de sfeer is goed, knus zelfs. Tussen de lessen door trekken de kinderen van alle leeftijden met elkaar op. Met z'n allen buiten spelen, samen eten en drinken, aan een grote tafel in de hal lunchen. We dekken er zelfs de tafel voor. Na de lunch, als de instructies voorbij zijn en de juffen thuis hun chromebook dichtklappen, is er tijd om leuke dingen te doen. Spelletjes, knutselen, dansen, een hut bouwen, tikkertje door de school (iets wat anders natuurlijk niet mag). De kinderen vinden het fijn op school. Niet allemaal zijn ze er omdat hun ouders een cruciaal beroep uitoefenen en niet thuis kunnen werken. Voor sommige kinderen is het gewoonweg te lastig om thuis tot leren te komen. Ze hebben de structuur en begeleiding van school nodig. Gelukkig kan dat. Bijkomend voordeel is dat er op deze manier altijd wel een clubje kinderen aanwezig is op school om met elkaar op te trekken. Want in je eentje op de noodopvang, dat is wel heel saai natuurlijk. En we moeten nog even door op deze manier. De scholensluiting is verlengd en of we begin februari wel weer open kunnen is maar zeer de vraag. Ondertussen kunnen wij niets meer doen dan steengoede online lessen geven, kinderen motiveren met uitdagende, aantrekkelijke (bewegings)opdrachten en accepteren dat een schooldag in lockdown is zoals die is: rustig en met lege lokalen en oploskoffie.Caroline Sunnotel
directeur Het Ooievaarsnest
6 januari 2021
Dinsdag opnieuw spannend
Vlak voor de kerstvakantie werden we toch wel verrast door het bericht dat de scholen per direct weer dicht moesten. De laatste paar dagen tot de vakantie stonden ineens niet meer in het teken van kerstdiner, kersmusical en opruimen. Nee, er moest online onderwijs worden voorbereid. Gelukkig wisten we al hoe dat moet...En nu, in de eerste week van januari werken we dus allemaal vanuit huis en volgen de kinderen het onderwijs via het scherm, thuis of op school bij de noodopvang. Voor de opvang op school zijn minimaal twee collega's aanwezig. De ene dag zijn er 17 kinderen, de andere dag maar 5. De lessen worden gevolgd, het huiswerk wordt gemaakt en er wordt natuurlijk ook gespeeld. Met z'n allen samen aan tafel lunchen, knutselen of een spelletje doen, het is ook heus gezellig. Maar natuurlijk kunnen we niet wachten totdat we weer met alle kinderen en collega's op school mogen zijn. Dinsdagavond wordt dan ook wederom een spannende avond. Gaan we de 18e weer open of moeten we nog even volhouden tot eind januari?
Caroline Sunnotel
directeur Het Ooievaarsnest
30 oktober 2020
Pepernotenmondkapje
Wat een bizar jaar is 2020 toch geworden. Ik kan er af en toe gewoon met m'n pet niet bij hoe enorm de wereld is veranderd. Zo had ik een jaar geleden echt never nooit kunnen bedenken dat ik anno 2020 in een directeurenoverleg zou bespreken of Sinterklaas wel of niet een mondkapje moet dragen als hij de school bezoekt. Dezelfde vergadering waarin we ook het vraagstuk "wel of geen lampions maken" hebben afgetikt (want advies van de veiligheidsregio…) en hoe om te gaan met het traditionele kerstdiner, aangezien het delen van een buffet met thuis gekookte lekkernijen niet corona-proof is. Het kan toch raar lopen…
En dit is geen mopperen hoor, want het is zoals het is en we zijn creatief genoeg om deze feesten ondanks alles toch heel gezellig te maken voor de kinderen. En waarschijnlijk liggen binnenkort de mondkapjes met een leuke pepernotenprint in het schap naast de chocoladeletters, zodat de Sint en twee Pieten (immers maximaal drie bezoekers) conform de richtlijnen de cadeautjes kunnen langs brengen.
Het is meer de totale verwondering dat we over dingen praten die ik nooit had kunnen bedenken. Gaan we ooit nog terug naar hoe het was of worden mondkapjes een vast onderdeel van onze dagelijkse outfit? Trek je 's morgens een broek, blouse en jasje uit de kast met een bijpassend mondkapje als werktenue? Hoort een mondkapje straks net zo goed bij de Sint als een mijter en een staf? Ik hoop eerlijk gezegd van niet. Want wat ik het meeste mis, zeker nu, is dat je bij niemand meer de glimlach ziet. Die ik-ken-je-niet-maar-lach-toch-even naar-je-glimlach, de verontschuldigende glimlach als je iets doms doet, de glimlach van verstandhouding, de vertederde, bemoedigende of ondeugende glimlach. Ik moet er niet aan denken dat we die glimlach straks misschien ook in de school moeten gaan bedekken.
Helaas, er rest ons niets anders dan afwachten hoe deze corona ellende zich verder ontwikkelt en welke maatregelen er nog genomen moeten worden. Die zullen we natuurlijk ook weer naleven en er maar het beste van maken. Ook als dat betekent dat we voor Sint en Piet een mondkapje moeten regelen.
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het Ooievaarsnest
12 oktober 2020
Herfstvakantie
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het Ooievaarsnest
1 september 2020
Hybride onderwijs
Caroline Sunnotel
directeur obs Het Ooievaarsnest
3 juli 2020
Zomervakantie
4 juni 2020
En door!
Een van die maatregelen is dat we ons "corona-continu-rooster" doortrekken tot de vakantie. En aangezien mijn bijdrage hieraan bestaat uit een dag in de week buitenspeelwacht, zit ik de komende donderdagen tussen half twaalf en een uur buiten op een bankje. Dat was de afgelopen weken bepaald geen straf, lekker in het zonnetje, maar vandaag was het beduidend frisser. Mijn eerste "dienst" wordt gevormd door de kleuters. Terwijl het kleine groepje zich vermaakt met de vele karren en fietsen op het plein, klimt een van de meisjes, net 4 jaar, naast me op het bankje. Niks anderhalve meter, maar lekker schouder aan schouder, waarna we een goed gesprek beginnen over lippenstift, nagellak, panterprint leggings en roze gympen. Ook kan ze mij precies vertellen welke kinderen er vandaag wel en niet zijn, dat maandag de groep weer compleet is, hoe de fietsen en karren straks weer opgeruimd moeten worden en hoe we corona-proof knuffelen op school (ze slaat haar armpjes om zichzelf heen en schudt even heen en weer). Dat ze ondertussen niet-coronaproof dichtbij mij zit, deert haar niet en mij eigenlijk ook niet. Ik zit me gewoon weer even te verbazen over de wijsheid maar ook de flexibiliteit van de kinderen op onze school.
Van kleuter tot groep 8 hebben ze dondersgoed door dat er iets aan de hand is in de wereld en dat daar aanpassingen uit voort komen. Dat de dingen op school anders gaan dan voorheen, dat ze moeten schakelen tussen thuis onderwijs en op school onderwijs en dat sommige dingen wel, maar andere dingen ook gewoon niet kunnen. Ik vind het knap hoe ze met deze maandenlange situatie omgaan. En misschien is het ook een waardevolle les. Deze crisis zet een dikke vette streep door een aantal leuke activiteiten, die we voorheen heel gewoon vonden. Dat is een teleurstelling en dat is even slikken. Maar dan halen we de schouders op en gaan samen nadenken over alternatieven.
Dat is bijvoorbeeld hoe groep 8 is omgegaan met het annuleren van het afscheidskamp. Heel jammer vonden ze het, maar ze snapten waarom het niet door kon gaan. Vervolgens hebben ze het idee van een groep 8 dag met barbeque en bonte avond op het schoolplein enthousiast omarmd en gaan ze er samen een super leuk afscheid van maken. En zo zullen we/ze ook samen bekijken hoe om te gaan met het feit dat de musical niet met ouders in de school opgevoerd kan worden: even slikken, maar dan kijken wat er wel kan en hoe we ook dat heel leuk kunnen maken. Anders? Zeker. Maar in dit corona tijdperk is nou eenmaal alles anders. Flexibiliteit, creativiteit en positiviteit zijn de sleutels, bij kinderen en volwassenen, om daarmee om te gaan.
Caroline Sunnotel
directeur Het Ooievaarsnest
27 mei 2020
De volgende ronde
Caroline Sunnotel
directeur Het Ooievaarsnest
12 mei 2020
De eerste schooldag
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het Ooievaarsnest
10 april 2020
Waardevol advies: ook even samen online lachen
In deze tijd waarin iedereen druk is en alle zeilen bij moet zetten om werk en kinderen thuis een beetje te managen, ben je snel geneigd het aantal contacten terug te brengen en mensen de ruimte te geven een eigen planning te hanteren (ik tenminste wel). Ik zie immers die volle wasmanden op de achtergrond in een meet of hoor kinderen aandacht vragen ("Mam, ik snap som 5 echt niet, wanneer kom je nou?!"). Met het deskundigenadvies in het achterhoofd besloot ik dan ook om de teamdag, die eigenlijk voor vandaag gepland stond, toch door te laten gaan. In verkorte vorm en online.
Om 9.30 uur zat iedereen startklaar achter zijn of haar schermpje. Even daarvoor waren ze allemaal verrast met een tasje vol lekkere sapjes en chocolaatjes dat collega C. bij iedereen had langs gebracht. Na de presentatie over visie ontwikkeling, formatie, vakantierooster en het schoolplan (ja, dat gaat allemaal ook gewoon door) werd het echt gezellig. Onze gymcollega stuurde via Whatsapp twee challenges aan ons door, waarbij verlangd werd dat je over zowel lenigheid als balans beschikt, hetgeen bij geen van ons tot het bedoelde resultaat leidde, maar wel hilarische filmpjes opleverde. De tweede opdracht bestond eruit dat vier collega's vertelden hoe zij lang geleden hun partner hebben ontmoet, waarvan er een verhaal pertinent gelogen was. Rara van wie. Ook dat was heel leuk. En tot slot speelden we met de hele groep het spel 30 seconds, waarbij ieder om beurten een kaartje met woorden toegestuurd kreeg om uit te beelden. Natuurlijk werd het spel met afstand gewonnen door die ene collega die altijd alle spelletjes wint, maar stiekem wijten we dat aan de trage wifi en slechte microfoons van alle anderen. Tot slot bekeken we nog een keer samen het toffe paasfilmpje dat we voor de kinderen hadden opgenomen (na al die mooie voorbeelden op internet konden wij natuurlijk niet achterblijven) en waren we opeens tweeeneenhalf uur verder. Heerlijk gelachen met elkaar, samen koffie gedronken, het was echt even heel fijn. Ik kan dan ook niet anders zeggen: deskundigen: u heeft gelijk!
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het Ooievaarsnest
24 maart 2020
Digitaal leiding geven
Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
22 maart 2020
Nieuwe werkelijkheid
Er kwamen geen kinderen. Ouders hadden massaal gehoor gegeven aan de oproep van de minister president en zelf opvang geregeld. De volgende stap was dan ook om zo snel mogelijk het onderwijs voor thuis te gaan organiseren. Na nog een bak koffie of thee stoof iedereen een kant op: naar het eigen lokaal, chromebook open en lessen klaar zetten. Dat leerkrachten echte doeners zijn bleek: binnen no time waren lessen, instructies, inlogcodes, wachtwoorden, etc. geregeld. Beetje jammer dat de techniek enerzijds heel veel mogelijkheden biedt, maar tegelijk ook beperkingen kent, wanneer deze massaal door scholen en ouders worden gebruikt, maar ja. Na een paar eerste hectische dagen beginnen we nu in een soort nieuw ritme te raken. Vergaderingen worden hangouts (eigenlijk prima te doen), beschikbaarheid wordt weer genormaliseerd van 24/7 naar 9 tot 14 uur, lesroosters worden geplande contactmomenten tussen leerlingen en leerkrachten. Ik ben echt heel benieuwd hoe het thuis onderwijs gaat uitpakken en wat het doet met het leren van de kinderen. Kunnen we thuis door met nieuwe lesstof? Lukt het ouders en kinderen een werkend dagprogramma te creeren met de benodigde discipline? Wat mag je daarin verwachten? Waar staan de kinderen straks en hoe gaan we verder als de school weer open gaat? Worden de onderlinge verschillen groter? Hoe geven we ondersteuning op afstand aan de kwetsbare kinderen? Als je even je best doet heb je in deze gekke tijd zo maar veel meer vragen dan antwoorden. Laten we het dus maar stapje voor stapje bekijken. Voor nu in ieder geval een grote pluim voor al die leerkrachten en ouders die het thuis onderwijs voor onze kinderen zo snel hebben opgepakt.
Caroline Sunnotel
directeur Het Ooievaarsnest
10 maart 2020
Eredivisie
Caroline Sunnotel
directeur Het Ooievaarsnest
12 februari 2020
Hoe groot zijn de klassen hier?
Op zich begrijpelijk, maar wel ten onrechte meten nieuwe ouders de kwaliteit van de school af aan het aantal leerlingen dat in een klas zit. Meer dan 20? Oei, zie ik ouders dan al denken. En dat terwijl het financieringsmodel van het onderwijs toch echt is ingericht op een groepsgemiddelde van 25-30 leerlingen per leerkracht. Dat weten de meeste ouders echter niet, net zomin als zij weten dat leerkrachten met goed klassenmanagement er prima in slagen om goed onderwijs te verzorgen voor een groep van die grootte.
Is dat hard werken? Ja zeker. Is het fijner als je een kleinere groep hebt? Ja zeker. Maar een kleinere groep is zeker geen garantie voor succes. Het is de kwaliteit van de leerkracht die van doorslaggevend belang is. Vakmensen die op de hoogte zijn van ontwikkelingspsychologie, weten wat de hedendaagse inzichten zijn over het brein en het leren van kinderen en hun didactisch handelen daarop afstemmen. Professionals die zich blijven ontwikkelen, zich steeds afvragen hoe het nog beter kan, die trainingen volgen, wetenschappelijke artikelen lezen, kritisch zijn en met elkaar in gesprek blijven over wat goed onderwijs is. Simpel gezegd: leerkrachten die weten wat werkt en doen wat werkt. Dat maakt uit! Een goede school is een school met goede leerkrachten. Dus, beste-ouders-die-op-zoek-zijn-naar-een basisschool-voor-zoon- of-dochterlief, vraag mij tijdens de rondleiding door onze gezellige, fijne school vooral naar hoe goed onze leerkrachten zijn. Dan kan ik u antwoorden dat ze allemaal heel goed zijn en allemaal nog veel beter aan het worden zijn!
Caroline Sunnotel
directeur Het Ooievaarsnest
23 januari 2020
Sportief
Dat hij niet de enige was die mijn gymleerkrachtvaardigheden in twijfel trok, bleek uit het commentaar van een leerling van groep 7, die ik voor de les erna ophaalde. "We gaan zeker een soort rekenles met jou doen, he?" En nog een keer bedankt. Blijkbaar zien de kinderen in mij niet die sportieve juf die ik wel degelijk in mijzelf zie. Ik vond het in ieder geval leuk, zo'n dag in de gymzaal, op een heel andere manier met de kinderen bezig zijn. Bij mijn collega's heb ik hiermee zeker geweten punten gescoord voor sportiviteit. Maar wie weet bij sommige kinderen ook nog wel.
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het Ooievaarsnest
19 december 2019
Kerstplezier verbindt
Fijne feestdagen!
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het Ooievaarsnest
5 december 2019
Sint op het nest


26 november 2019
De kinderen als beste reclame voor het onderwijs
Zoals vanmiddag, toen een jongetje uit groep 3 met zijn schrijfschrift onder zijn arm mijn kantoor binnen kwam lopen met de vraag of hij bij mij zijn werk mocht afmaken. Hij nam plaats aan mijn tafel en toen ik weer achter mijn bureau wilde gaan zitten, zei hij "kom maar lekker hier zitten, dat is wel zo gezellig". Heerlijk toch! En dat moment deed me vervolgens weer terugdenken aan een situatie vorige week, toen datzelfde jongetje met een klasgenoot een spel met dobbelstenen aan het spelen was. Ik stond er even bij te kijken, toen plots de dobbelstenen over tafel vlogen en er prompt eentje achter de radiator belandde. Die bleek er niet eenvoudig achter vandaan te halen. Ik ondersteboven hangend boven de kachel, hij eronder liggend om vanaf die kant de dobbelsteen tevoorschijn te peuteren en ja hoor, na enige porren met de aanwijsstok hadden we de dobbelsteen weer te pakken. Triomfantelijk lachend hield hij de dobbelsteen voor mijn neus. "Zo, dat is mooi gelukt juf. Maar je haar is er wel helemaal slecht van gaan zitten!"
Zelfs nu, ruim een week later, kan ik er nog om grijnzen. Dus, beste jongens en meisjes op de Havo of het VWO, dit soort gouden momentjes willen jullie toch ook later?!
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het Ooievaarsnest
25 november 2019
Mythes of wetenschap?
Om niet meteen enthousiast te gaan doen (en dat zit in de aard van het beestje), is het belangrijk dat we vooral eerst kritisch denken. Kennis van leerpsychologie is van essentieel belang om goed doordachte instructies te geven. Een goede leerkracht houdt rekening met de wisselwerking tussen het werkgeheugen en het lange termijn geheugen en herkent de signalen van een werkgeheugen dat even "vol" zit. Diezelfde goede leerkracht kent de mechanismes waardoor kinderen informatie beter opslaan en onthouden. Oefenen, herhalen, oefenen, herhalen, het lijkt saai maar is o zo belangrijk, zo blijkt uit onderzoek. En de gedachte dat intelligentie meetbaar is en een min of meer vast gegeven, wordt door de leerpsychologie volkomen onderuit gehaald. Voorkennis, dat is de sleutel tot succes!
Zo'n dagje in de schoolbanken onder leiding van iemand die er echt voor doorgeleerd heeft, levert een hoop inzichten op. Veel van wat we doen is wel okee, maar zou nog effectiever kunnen. Er leven echter ook nog diverse aannames en mythes rond leren, die aangetoond onjuist zijn. Mooi om daar in ons team verder over te praten en te bedenken hoe deze kennis ons kan helpen ons onderwijs nog sterker te maken.
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het Ooievaarsnest
31 oktober 2019
Wel of niet staken?
Daarbij gaat het echt niet alleen om onze salarissen, al is het wel raar dat alleen de leraren er begin dit jaar een beetje op vooruit zijn gegaan, maar alle onderwijsondersteunende personeelsleden en schoolleiders niet. Het echte probleem is dat de continuiteit en de kwaliteit van ons onderwijs zwaar onder druk staan. Nu al is het voor veel scholen een probleem om voldoende leraren in te zetten of vervanging te regelen bij ziekte. En dat probleem wordt alleen maar groter. We steven af op een tekort van duizenden leraren, met als gevolg dat klassen of steeds groter worden, of kinderen noodgedwongen thuis moeten blijven.
Er zijn gewoonweg te weinig jongens en meisjes die voor een opleiding en baan in het onderwijs kiezen. In de afgelopen jaren is de waardering voor het beroep ook alleen maar gedaald. Het is van lieverlee verworden tot een parttime baan voor vrouwen in plaats van een boeiende, fulltime job voor mannelijke en vrouwelijke professionals. Dat is deels een maatschappelijk probleem denk ik, kijk maar eens naar de respectloze manier waarop met dienstverleners wordt omgegaan zoals verkeersregelaars, politie agenten, ambulancepersoneel en andere zorgverleners. Maar anderzijds is het toch ook een geldprobleem. Want zolang de salariering en doorgroeimogelijkheden in het onderwijs ver achterblijven bij andere HBO-niveau banen, snap ik dat jongeren een andere studiekeuze maken. Het gaat ons dan ook niet zozeer erom dat onze eigen salarissen omhoog moeten, maar juist de salarissen voor die toekomstige leerkrachten die het stokje van ons over moeten gaan nemen.
Maar er is meer nodig dan een beter salaris en carriereperspectief. We moeten echt af van het getut en geknutsel op de Pabo's en het imago van blokfluitspelende veredelde kinderoppassers van ons afschudden, zoals ook zo mooi verbeeld in de uitzending van Lubach afgelopen zondag. Leraren in het basisonderwijs zijn hardwerkende professionals die kinderen een belangrijke kennisbasis meegeven als het gaat om lezen, taal en rekenen. Een basis die voorwaardelijk is voor succes in het voortgezet onderwijs en daaropvolgende studies. De leerkrachten op mijn school zijn slimme, stoere vrouwen die hun kennis en creativiteit inzetten om al die verschillende kinderen optimaal te laten ontwikkelen en leren. Daar is niks tuttigs aan.
Maar ja, wat betekent dat nou voor 6 november? Wel of niet staken?
Met de collega's die op woensdag werken zijn we overeengekomen dat onze school niet dicht is op die dag. Wel voeren we, hopelijk overduidelijk, actie. En we zetten onze deuren open voor alle middelbare scholieren die nu voor een profielkeuze staan of nog een vervolgstudie moeten gaan uitzoeken. Havo- en VWO-leerlingen van Oscar Romero, Copernicus, OSG en Werenfridus zijn van harte welkom om langs te komen, mee te kijken in de klas, vragen te stellen en sfeer te proeven. We hopen natuurlijk dat we op deze manier ons mooie beroep bij hen kunnen promoten, zodat meer jongens en meisjes voor een lerarenopleiding gaan kiezen. Laten we in ieder geval hopen dat alle acties op 6 november de politiek ervan doordringen dat er echt heel snel meer moet gebeuren om voor ieder kind goed basisonderwijs de komende jaren te garanderen.
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het Ooievaarsnest
10 oktober 2019
Nieuw curriculum
Natuurlijk wordt er ook iets gezegd over digitale geletterdheid (net als veel andere scholen werken onze leerlingen al jaren "in the cloud" op chromebooks en zijn ze aan het programmeren met programma's als Scratch), over mediawijsheid (waarvoor reeds ontzettend veel lessen via internet beschikbaar zijn, met als favoriet de Week van de mediawijsheid en Mediamasters) en natuurlijk.....burgerschapsvorming. Nou moet ik eerlijk bekennen dat we aan dit laatste best nog meer bewuste aandacht zouden kunnen schenken met elkaar, maar verder...? Verder ben ik heel benieuwd hoe nieuw het nieuwe curriculum daadwerkelijk is. Al zal er nog wel enige tijd overheen gaan voordat het nieuwe curriculum vertaald is naar nieuwe kerndoelen en nieuwe lesmethodes en je dan dus wederom de vraag kunt stellen hoe nieuw "nieuw" dan eigenlijk nog is. Vooralsnog ben ik eigenlijk best tevreden over de actualiteit van het onderwijs op onze school. We zorgen voor een stevige kennis- en vaardighedenbasis als het gaat om taal en rekenen en we halen op allerlei manieren de wereld om ons heen naar binnen. De school staat immers niet op een onbewoond eiland, maar middenin de maatschappij en dat geldt ook voor onze leerkrachten. Nee, we weten niet welke banen er over 30 jaar zullen zijn en of we dan al op de maan kunnen wonen of niet. Maar dat wisten onze voorgangers 50 jaar geleden ook niet. En toch is het goed gekomen met ons. Wat we wel weten is wat kinderen nu nodig hebben en waar ze nu mee te maken hebben. Ik denk dat we ons voorlopig daar maar op moeten richten.
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het ooievaarsnest
12 september 2019
Gevloerd
In het hulp/werklokaal is altijd een leerkracht of onderwijsassistent aanwezig, in het stiltelokaal niet. Daar worden de kinderen geacht zelfstandig te werken, in stilte, zonder de afleiding van kinderen die met elkaar of de juf praten. Waar ik enorm trots op ben, is dat onze kinderen dat ook prima doen en het dus niet nodig is om continu toezicht te houden in het stiltelokaal. Maar zo nu en dan zit een van ons daar wel te werken en is er dus toch, stilzwijgend, een vorm van controle.
En nu kom ik bij de aanleiding voor dit stukje, want vanmorgen zat ik dus in het stiltelokaal, met mijn kopje koffie in de hand, rustig toekijkend hoe twee jongens uit groep 7 hun spelling op een chromebook aan het oefenen waren. Dat ging eigenlijk heel prima en na verloop van tijd stond ik dus op om weer naar mijn eigen kantoor terug te keren. En toen ging het mis. Mijn voet bleef haken achter een stoelpoot en ik kon niet voorkomen dat ik plat onderuit ging. En dan niet een beetje, maar echt he-le-maal vlak. Mijn beker schoot uit m'n hand, koffie spatte over de vloer. Twee paar verschrikte ogen keken toe hoe ik vervolgens weer overeind krabbelde. "Gaat het wel, juf? " vroegen ze zichtbaar geschrokken. De schade viel gelukkig mee en met een grapje stelde ik ze gerust, dweilde ondertussen de koffieplas op en verliet alsnog, zonder koffie, het lokaal.
Dat mijn duikeling toch wel indruk had gemaakt, bleek toen collega A. in de lunchpauze informeerde of ik nog blauwe plekken had. Aangezien ik het genante voorval al uit mijn geheugen had gewist, keek ik haar niet begrijpend aan. "Je was toch heel hard gevallen? Althans dat beweerden Roy en Sam. Ze hebben wel een kwartier lang over niks anders zitten praten in de klas en ze waren verbaasd dat je niet minstens een arm of been gebroken had. Waarop Mees nog vol medelijden zei: Ahh wat zielig voor d'r. Het is nog wel zo'n lieve meid!"
Gegierd hebben we aan de lunchtafel. Dit zijn van die gouden uitspraken die het werken met kinderen extra geweldig maken. En omdat we even daarvoor met elkaar over bloggen en vloggen hadden gesproken, bedacht ik direct, dat ook dit moment, deze uitspraak van Mees uit groep 7, het vermelden in deze blog waard was.
Caroline Sunnotel
directeur Obs Het ooievaarsnest
3 september 2019
Zweedse hype zet aan tot denken
Collega A. ontdekte dit fenomeen op Facebook en introduceerde de "Grej's" vorig schooljaar in haar groep 6/7. Grej of the day (GOTD) is een bedenksel van Zweedse leerkracht Micael Hermansson en inmiddels is het een enorme hype in onderwijsland. Nu zijn wij onderwijzers er een kei in om dit soort leuke hypes te omarmen en vervolgens ook weer heel snel los te laten om achter het volgende fantastische idee aan te lopen, maar....GOTD lijkt op Het Ooievaarsnest vooralsnog een blijvertje. Leerkracht A. heeft haar collega's van de bovenbouw weten te overtuigen van het nut en de Grej heeft dit jaar een vast plaatsje in het rooster van groep 5 t/m 8 gekregen. Er is een boek vol Grej's aangeschaft, Facebook en andere internetsites lijken voorlopig een onuitputtelijke bron van nieuwe raadsels en A. kennende bedenkt ze ze anders gewoon zelf. Er is zelfs een witte muur in de hal vrij gemaakt om alle GOTD's van 40 weken schooljaar 19/20 op te verzamelen.
De eerste Grej van dit schooljaar was de volgende: "Je gaat het pas zien als je het door hebt". Menig Nederlander (ook de niet-voetbalgekken onder ons) zal deze tekst direct herkennen als een Cruijfferiaanse uitspraak. Voor de kinderen is dit wellicht iets minder bekend, maar met een beetje hulp van thuis zullen zij ongetwijfeld ontdekken dat het hier om Johan Cruijff gaat. Vervolgens zoeken zij op internet naar allerhande informatie over deze beroemde voetbalheld en brengen deze kennis mee naar school. In een uiterst korte les (maximaal 10 minuten) wordt deze kennis gedeeld en aangevuld door de leerkracht. Resultaat: simpel en snel breiden de kinderen hun algemene kennis uit. De onderwerpen zijn zeer divers. Het kan gaan om beroemde personen, dieren, bekende gebouwen, historische feiten, landen, steden, wonderen der natuur, bedenk het maar. Feit is dat door de interactieve manier van aanbieden en de prikkelende aanwijzingen de kennis bij de kinderen blijft hangen. En niet alleen bij de kinderen. Zo herinner ik mij een van de Grej's van vorig jaar, waarbij de aanwijzing bestond uit "kubussen poepen". Hierdoor weet ik (nog steeds) dat de Australische Wombat het enige dier ter wereld is dat vierkante keutels heeft.
Hype of niet, wat mij betreft is de Grej of the day een prachtige manier om kinderen enthousiast te maken de wereld om zich heen beter te leren kennen. De bijvangst zit 'm ook nog eens in onderzoeksvaardigheden, woordenschatuitbreiding, leesvaardigheid en algehele motivatie. Ik zeg dus "houden die Grej's!" Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor mijn algemene kennis. Al was die van Cruijff een inkoppertje natuurlijk....
Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
22 augustus 2019
Een weekje sjouwen
Was dat maar waar. In werkelijkheid is het toch weer een hoop sjouwen en zweten. Ik moest gisteren nog aan m'n vrienden met hun schampere opmerkingen denken, toen ik met collega C. twee zware tafels van boven naar beneden sjouwde. Tafels waarvan we vorig jaar nog dachten dat het heel handig was om ze uit elkaar te schroeven en boven op te slaan. En ook toen ik een keer of tig naar de papierbak of afvalcontainer was gelopen met spullen die weet ik veel waarvandaan waren gekomen.
Echt waar, leerkrachten beschikken behalve over pedagogische en didactische kwaliteiten ook over een enorme verzameldrift. Het is werkelijk ongelooflijk hoeveel spullen er in een schooljaar worden verzameld en opgeslagen in een klaslokaal.
Dus ja, lieve vrienden van me, wij hebben zéker een week nodig om de school weer startklaar te maken. Alleen al aan opruimen en inrichten zijn we dagen kwijt. Dat moet vast ook anders kunnen, maar ieder jaar in augustus herhaalt zich ditzelfde gesjouw. Natuurlijk gebruiken we deze week ook om met elkaar afspraken te maken, roosters op te stellen, thema's in te plannen en alle neuzen weer even te richten op datgene waar wij voor staan. Na een ochtendje de handjes te hebben laten wapperen, zetten we 's middags de hersenen aan het werk en komen we tot werkbare afspraken, goede voornemens en een algeheel gevoel van samen er weer lekker voor gaan.
Voor mensen die niet in het onderwijs werken is zo'n opstartweek denk ik gewoonweg niet voor te stellen. Iedereen die wel voor de klas staat, herkent juist precies het gevoel van deze laatste zomervakantie week. Een mengeling van aanpoten maar ook nog rustig aan kunnen doen, vol verwachting zin hebben in een nieuwe start, maar dat tegelijkertijd ook een beetje spannend vinden. Het opruimen, het sjouwen, het inrichten; het is een soort overgangsrite. Op naar een nieuw schooljaar. Wij zijn er (bijna) klaar voor. Laat de kinderen maar komen!
Caroline Sunnotel
Directeur Het Ooievaarsnest
28 juli 2019
Zonnig leesplezier leidt tot eye openers
"Onderwijs heeft verschillende kerntaken", zo staat er. En dat zijn:
-het opleiden naar een goede positie op de arbeidsmarkt (allocatie)
-het bevorderen van betrokkenheid bij de samenleving (socialisatie)
-het selecteren en plaatsen in een passende onderwijsomgeving en schoolsoort met diplomering (selectie en gelijke kansen)
-het bijbrengen van kennis en vaardigheden (kwalificatie).
Ik vind het interessant dat we onze opbrengsten veelal bekijken op drie van deze vier taken en dat het meten van succesvolle socialisatie daarbij dus onderbelicht is. Ik heb daar in ieder geval geen cijfers van. Het rapport beschrijft echter dat Nederlandse kinderen qua maatschappelijke houding en burgerschapscompetenties lager scoren dan kinderen in vergelijkbare landen. Met name in kennis over hoe onze samenleving in elkaar zit en hoe de democratie werkt blijven ze achter. En daarmee ook het vertrouwen in de eigen vaardigheden om actief mee te doen aan de samenleving. Het zijn dit soort uitspraken die mij, ondanks de hitte en de vakantie, toch weer aan het denken zetten. Wat doen wij op Het Ooievaarsnest nou eigenlijk echt aan burgerschapsvorming? Wat is nu nodig om onze kinderen later volwaardig, met zelfvertrouwen, te laten meedraaien?
Gelukkig heb ik nog een paar weken om daar een beetje op te broeden en te bedenken op welke wijze ik dit onderwerp in een teamvergadering ter sprake kan brengen. Eerst nog maar weer even verder lezen. Er wachten mij ongetwijfeld nog veel meer mooie eye openers.
Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
5 juli 2019
En wat als we het nou gewoon eens gaan doen?
Met alle scholen van Talent zijn we vorige week gestart met een intensief tweejarig traject om van onze scholen High Performing Schools te maken. Super interessant! Tijdens de eerste bijeenkomst werd o.a. het belang van focus benoemd en werd een momenteel populair boek aangehaald getiteld "En wat als we nou weer eens gewoon gingen lesgeven". En dat lijkt me nou een heel strak plan! Veel strakker dan het schrijven van al die plannen, waar momenteel mijn tijd aan op gaat. Weg met het werkverdelingsplan, het schoolplan, het jaarplan en alle evaluaties daarvan die ook weer in een systeempje moeten worden gezet. Documenten en systemen waar geen leerkracht of ouder ooit in kijkt!
Wat als we het nou gewoon gaan doen, in plaats van het op te schrijven? Ik geloof namelijk niet dat mijn school beter gaat presteren als ik de uren zit weg te typen achter mijn computer. Ik wil rondlopen, met de kinderen praten, lessen zien, met collega's sparren en zelfs voor de vijfde keer naar die musical van groep 8 kijken. Zien wat er gebeurt en daar met elkaar over in gesprek gaan. Hoe doen we het vandaag en hoe kan het morgen nog beter?
Natuurlijk hebben we een plan. En ja, het is ook goed als dat ergens op papier staat. Zichtbaar, aan de muur, kort en bondig, voor iedereen duidelijk in beeld. Maar meer hoeft dat niet te zijn. "Visie komt voort uit actie". Ik weet niet eens meer van wie die wijze uitspraak is, maar ik heb 'm omarmd als een soort lijfspreuk. Laten we het gewoon gaan doen: lesgeven. Beter en beter en nog beter.
Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
13 juni 2019
De laatste loodjes
Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
16 mei 2019
Kampioenen!
En dus was het spannend toen dinsdagavond het mailtje binnen kwam met de uitslag. Gelukkig liep deze halve finale niet uit op een teleurstelling en is het resultaat overeenkomstig de afloop van de competitie: net als Ajax zijn onze groep 8-ers als ware kampioenen uit de eindtoets gekomen. De landelijke norm is dik gehaald! Dat is een belangrijke prestatie voor onze school. Vandaar dat er vanmorgen taart was voor de hele groep. Een traditie die we vorig jaar met groep 8 zijn gestart, toen die de eindtoets (tegen de verwachting in) haalden en die natuurlijk ook dit jaar in ere moest worden gehouden.
De kinderen van groep 8 gaan zich nu richten op de ware finale van hun basisschooltijd: de eindmusical. Ik heb er geen enkele twijfel over dat ze ook dan als echte sterren zullen stralen en een glorieus optreden gaan neerzetten.
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
8 april 2019
Mindful in de klas
Na de meivakantie is de eerste les. Ik kan haast niet wachten om te zien en horen hoe de kinderen de trainingen gaan ervaren. Onderzoek op andere scholen laat zien dat kinderen na de trainingen o.a. beter met hun emoties kunnen omgaan, beter slapen en beter hun aandacht kunnen richten in de klas. We kunnen op school allerlei afspraken maken over rust in de gang en stil zijn in de klas, maar hoe mooi is het als kinderen op deze manier handvatten krijgen om zelf aan hun concentratie en welbevinden te werken. Wat mij betreft is dat uitermate passend in een school die optimaal eigenaarschap voor kinderen nastreeft.
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
23 maart 2019
Het bruist en dat is best druk
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
14 februari 2019
Het gaat niet over Ajax
Waar wel over wordt gepraat, is hoe we het lerarentekort kunnen aanpakken en of het aantrekken van zij-instromers wellicht een oplossing kan zijn. Zij-instromers zijn mensen met een HBO-diploma die werkzaam zijn in een andere sector of het bedrijfsleven en interesse hebben om de overstap naar het onderwijs te maken. Voor deze groep wordt gewerkt aan een constructie waarbij je in twee jaar het Pabo-diploma haalt en je ondertussen al betaald voor de klas kunt staan. Ik heb geen idee hoeveel mensen er interesse hierin zouden hebben of hoeveel daarvan ook echt deze stap zouden wagen, maar ik vind het zeker een interessante optie om deze overstap te vergemakkelijken. Hoeveel goede juffen en meesters kunnen we op die manier erbij krijgen?! Bij mij is het immers ook gelukt; 12 jaar geleden verruilde ik het bedrijfsleven voor het onderwijs en ik ben er nog steeds. Ik geloof ook dat mensen met een totaal andere werkachtergrond kennis en ervaring met zich meebrengen die het onderwijs kunnen verrijken. En wie weet kunnen zij er ook voor zorgen dat nakletsen over een voetbalwedstrijd net zo gewoon wordt als praten over Wie is de mol of de Luizenmoeder.
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
1 februari 2019
Citoscores
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
11 januari 2019
Een fantastische baan
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
21 december 2018
Twee keer kerst
Op school is de kerst alweer achter de rug. Alle versiering is opgeruimd, geen lichtjes, geen kerstmuziek meer. Je zou haast vergeten dat de echte kerstdagen nog moeten komen. Maar het is toch echt zo. We vieren kerst gewoon nog een keer. Ik wens iedereen fijne feestdagen en alvast een gelukkig nieuw jaar!Caroline Sunnotel
Hoezo foute kersttruien?
U raadt het al, diezelfde middag bracht ik een bezoekje aan de Zeeman voor zo'n foute trui. Ook werd er nog snel een berichtje op het ouderportaal gezet, zodat ook de kinderen bij onze truienactie aan konden haken. Vanmorgen waren de oh's en ah's dan ook niet van de lucht. Truien met rendieren en sneeuwpoppen, met lichtjes, met belletjes, kortom de ene trui nog leuker dan de andere. Samen met de kinderen die ook zo'n leuke kersttrui hadden aangetrokken, zijn we op de foto gegaan. Jong en oud, klein en groot. Even lekker lol met elkaar. Hoezo foute kerst truien dag? Super fijne, mooie, GOEDE kerst truien dag!
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest

11 december 2018
Toekomstdromen
Hoe hard, dat heb ik afgelopen donderdag en vrijdag weer ervaren. Na twee dagen invallen kom ik tot twee conclusies: hernieuwd respect voor mijn collega's maar ook...een leerkracht die voor de klas staat met zo'n 25 kinderen die de hele dag in de klas zitten, dat is niet de meest effectieve manier van leren. Dit onderwijsmodel heeft wat mij betreft echt z'n langste tijd gehad. En uit de gesprekken die ik een tijdje geleden met een groep leerlingen had in het kader van het nieuwe Talent meerjarenplan, blijkt dat ook kinderen het graag anders zouden willen. Meer keuzevrijheid, begeleiding op maat, eten en drinken of pauze houden op het moment dat je daar behoefte aan hebt, meer bewegen, meer keuzevakken; de school van de toekomst is anders georganiseerd en geeft ruimte voor regie en verantwoordelijkheid bij de kinderen zelf. Ik ben ervan overtuigd dat er dan nog veel harder, maar in ieder geval effectiever gewerkt kan worden.
Op de vraag hoe de schooltijden van zo'n moderne school eruit zouden zien, antwoordden de meesten dat ze het geen probleem zouden vinden om tot een uur of vier door te gaan, maar wel heel graag later zouden willen beginnen. "Want half negen is echt veel te vroeg hoor juf!"
Hoe mooi zou het zijn als wij op het Ooievaarsnest stappen in die richting zouden kunnen zetten. Als we erin zouden slagen kinderen echt eigenaarschap te geven, met regie over hun dagindeling, eigen verantwoordelijkheid in het bereiken van leerdoelen, zelfstandig (samen)werken afgewisseld met gekozen instructiemomenten op maat, waar begrijpend lezen geen saai vak op zich is, maar verweven zit in aansprekende vakken als dierverzorging of wetenschap en techniek, waar dagelijks gesport kan worden, in de gymzaal of op het veld en waar leerlingen en leerkrachten aan het einde van de dag tot de conclusie komen dat ze fijn geleerd hebben.
Dat bankje, met die mooie lichtjes en dat gezellige haardvuurtje, is de perfecte plek om na te denken en te dromen. Over het meerjarenplan van Talent, maar vooral over het meerjarenplan van Het Ooievaarsnest. Dat plan moet in juni 2019 definitief vorm gaan krijgen. Tot die tijd zullen we er nog diverse teamoverleggen aan wijden, maar zullen we ook alvast wat nieuwe dingen gaan proberen. Kleine stapjes in de richting van de school van de toekomst.
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
29 november 2018
Zicht op referentieniveaus
Om de instructies straks zo effectief mogelijk in te zetten, willen we van ieder kind weten wat hij of zij nog aan uitleg nodig heeft. Dus laat ik ieder kind zichzelf "scoren" of het rekenonderdeel beheerst wordt ja of nee. Aan de hand van vragen en voorbeeldsommetjes krijgen de kinderen inzicht in hun eigen beheersingsniveau. In de komende dagen zullen op deze manier alle 14 (!) rekendomeinen uitgeplozen gaan worden. Een flinke klus, maar dat levert straks wel een heel mooi beeld op van hoe ieder ervoor staat en vooral: welke leerwinst er nog te halen valt, rekening houdend met het (voorlopige) schooladvies.
Het kijken naar referentieniveaus is overigens niet alleen richting het einde van de basisschool relevant, maar ook in de jaren daarvoor. Het mooie van groep 8 is alleen, dat ze nu meer dan ooit weten waarvoor ze het doen. Ze richten het vizier op de brugklas, gaan naar open dagen en maken straks een keuze voor een school. Dat is een prima motivatie om de komende tijd nog flink te werken aan wat er voor die volgende school nodig is. Leuk dat ik daar een dagje aan kon bijdragen. Het werk op mijn eigen bureau ligt er gelukkig morgen ook nog....
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
20 november 2018
De grote vervangingspuzzel
Gelukkig kan Iris, de leerkracht die na de kerstvakantie het verlof zou gaan invullen, al een paar dagen komen, hoewel ze eigenlijk tot de kerstvakantie op een andere school aan het werk zou zijn. Daar wacht een leerkracht op een oproep voor een operatie en ook zij moet full time vervangen worden. In overleg met mijn collega-directeur mag ik Iris tot 4 december "houden". Twee weken respijt dus. Intussen is iedereen in mijn team aan het meedenken. We kunnen in de middag groepen samenvoegen en dan projectmatig werken, zo wordt er geopperd. En een aantal collega's is, na overleg met het thuisfront, bereid een extra dag te werken.
Terwijl ik al deze puzzelstukjes tot een passend geheel van vijf dagen onderwijs probeer te bedenken, zie ik een foto verschijnen op onze Ooievaarsnest groepsapp: groep 4 met z'n allen op de boeg van de Halve Maen. Even later nog een foto: de kinderen van groep 1/2 (voorzien van enorme witte koksmuts en schort) zijn pepernoten aan het maken in de keuken van de BSO. En ja, het is echt waar, binnen vijf minuten zet de leerkracht van groep 3 ook een foto in de app. Zij is met de klas op bedrijfsbezoek bij een Fresiakweker en staat in een grote, prachtig verlichte kas. "Wat zijn we toch een leuke school", bericht een collega vervolgens trots. En ik denk, "wat is het onderwijs toch leuk. Hoe kan het dat al die jongens en meisjes die een studie kiezen, niet voor het onderwijs kiezen?! Dan zou Priscilla zonder schuldgevoel eerder met verlof kunnen gaan. En zou groep 5/6 lekker verder werken met een juf of meester, in plaats van drie of vier verschillende".
Ik puzzel verder...
Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
12 november 2018
Heerlijk zeemansliederen zingen

Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest
Een blog starten
Ik kreeg het idee (oke, eerlijk gezegd een beetje afgekeken van een andere schoolwebsite) om van de pagina "Actueel" een blog te maken. Maar hoe? Ik volg geen blogs, laat staan dat ik ze zelf maak. In mijn vorige baan als marketing manager (zo'n 12 jaar geleden) bestond het woord blog nog niet eens! En dus heb ik me ijverig verdiept in allerlei websites met namen als "Hoe schrijf ik een blog", "De 21 woorden die je altijd kunt schrappen in je tekst" en "Schrijftips voor de startende blogger". Toegegeven, er zaten bruikbare tips bij, maar ik besluit eigenwijs als ik ben maar gewoon te beginnen. Vanaf deze week beschrijf ik in mijn blog wat er zoal op Het Ooievaarsnest gebeurt. Bijzondere momenten en alledaagse situaties. Nu maar hopen dat het een beetje leesbaar wordt..Door Caroline Sunnotel, directeur Het Ooievaarsnest